Je nieuwe hond is er en je wilt het zo goed doen, maar hij of zij is nog bang, ze heeft veel meegemaakt de laatste weken. Eerst al dat enten en gesteriliseerd worden, dan van shelter waar meestal je vertrouwde vriendjes zitten in een klein hokje in een wiebelende transportwagen, helaas moet dit om je nieuwe leven te kunnen beginnen, maar toch, het is allemaal heel spannend en jij snapt dit allemaal niet. Dan kom je ergens aan na een zeer vermoeiende reis van een paar dagen en moet je bij allemaal vreemde honden en vreemde mensen, die je allemaal willen vertroetelen. Jij snapt dit niet want vertroetelen, lekkere dingen krijgen ( daar valt vaak nog wel overheen te komen als ze het voor je op de grond gooien) ben je niet gewend, spelen weet je al helemaal niet wat het is, want je hebt je hele leventje moeten vechten voor je bestaan en dit kan allemaal teveel voor je zijn. Wij geven altijd het advies, de eerste dagen met rust laten en daar bedoelen we mee, echt met rust laten, niet paaien met lekkere dingen en aaien en kusjes geven, want ze snappen er niets van op dat ogenblik. De meeste honden gaan direct naar hun gezin, hier lopen ze een tijdje rond tot ze genoeg gekalmeerd zijn om geplaatst te worden, de omgeving is al veel kleiner dan ze gewend zijn en menselijk contact is al veel groter dan ze gewend zijn, maar nog hebben ze dan behoefte aan rust in hun nieuwe huis. Laat ze hun nieuwe omgeving verkennen, de honden die in een tuin kunnen, laat ze daar lekker even buiten tot ze aan de volgende stap toe zijn, dan heb je al veel gewonnen als het in hun tempo kan. Als ze uit zichzelf naar je toe komen kan je de volgende stap maken, soms is dit gelijk en soms duurt het dagen. Ze hebben nu eenmaal al een leven van 4 maanden achter de rug (ivm de rabiësenting) en die maanden moeten ze inhalen, maar geloof mij, ze zijn het waard, allemaal stuk voor stuk.
het adopteren van een dier, met vragen zoals is hij zindelijk, kan hij met kinderen, loopt hij aan de lijn, kan hij alleen zijn,
